Je hebt een nieuwe broek nodig maar je voelt je te dik om te gaan passen. Afvallen dus maar. Een kort crashdieet later en je durft de stap naar de pashokjes wel aan. Je pakt een broek in het maatje dat je eigenlijk heel graag  hebben wilt. Hij zit nog net ietsje te strak. Een heel klein beetje maar. Door het dragen rekt hij nog wel uit, houd je jezelf voor. 

Weer thuis ben je een beetje trots dat je een broek hebt die past in maatje xx. Dat wilde je zo graag. Een paar weekjes later zit de broek nog een klein beetje strakker dan toen je hem kocht. Je moet echt hoognodig weer afvallen. Je gaat weer diëten. Na een paar weken zit de broek dan eindelijk een beetje los. Doel bereikt. 
Na de wintercollectie is het nu tijd voor een nieuwe zomerbroek. Je gaat nog even op crashdieet omdat dat je een veiliger/rustiger gevoel geeft om dat pashokje in te durven met die spiegels die zo'n nare reflectie van jouw lichaam kunnen weergeven in dat felle licht. Een paar kilo lichter en je durft de stap weer aan. Gelukkig vind je nu een broek die je als gegoten zit. En nog wel een maatje kleiner dan altijd je doel was! Opluchting. Want wat staat hij je toch goed! Heel de zomer durf je geen ijsje of frietje te eten; want je mooie broek moet toch echt wel blijven passen! Halverwege de zomer past de broek echter toch niet meer. Hij zakt van je billen af..Weer een nieuwe broek nodig.

Lieve groet,
Loes